Το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού υπάρχει τόσο στο δημοτικό όσο και στο γυμνάσιο-λύκειο. Το παιδί, είτε θύμα είτε θύτης, συχνά δε μιλά για ότι του συμβαίνει γιατί ντρέπεται, φοβάται, ανησυχεί ότι θα στεναχωρήσει τους γονείς του και γιατί συχνά το θεωρεί μάταιο.

Ο σχολικός εκφοβισμός αφορά συμβάντα σωματικής βίας, λεκτικής βίας ή ψυχολογικού εκβιασμού όπως κουτσομπολιά, φήμες, διασπορά ψευδών ειδήσεων, ύβρις, εμπαιγμούς, κακοποίηση του ατόμου ή των πραγμάτων του κ.ά. Ο εκφοβισμός μπορεί να γίνεται άμεσα, μέσω τρίτων ή μέσω τηλεπικοινωνιών, συμπεριλαμβανομένου του διαδικτύου και των κινητών τηλεφώνων.

Είτε το παιδί είναι θύμα είτε θύτης, η συμπεριφορά εκφοβισμού συχνά προκαλεί προβλήματα συμπεριφοράς και μαθησιακές δυσκολίες. Φόβος, απόγνωση, απόσυρση, τάσεις φυγής, απόρριψη, φαντασίες καταδίωξης, ενοχές, οργή, κατάθλιψη, ψυχοσωματικά (όπως πονοκέφαλοι, πονόκοιλοι, διαταραχές ύπνου, ενούρηση) και εν γένει αδυναμία αντιμετώπισης κοινωνικών καταστάσεων είναι μερικές από τις αρνητικές συνέπειες. Η διερεύνηση και απεμπλοκή από την εν λόγω κατάσταση είναι ψυχικά λυτρωτική.

Η διερεύνηση αφορά αν κάποιο παιδί είναι θύμα, θύτης ή παρευρισκόμενος και εκτιμά τα εξής:

• Σωματική κακοποίηση από την πλευρά του θύματος,
• Σωματική κακοποίηση από την πλευρά του θύτη,
• Λεκτική βία από την πλευρά του θύματος,
• Λεκτική βία από την πλευρά του θύτη,
• Ψυχολογικό εκβιασμός από την πλευρά του θύματος,
• Ψυχολογικό εκβιασμός από την πλευρά του θύτη, και
• Εκτίμηση της αξίας του εκφοβισμού ως παρευρισκόμενος.